Μια τυπική ανακοίνωση για τη θυσία των αγωνιστών της ΕΟΚΑ, είναι πολύ λίγη απέναντι στην αξιολογική και σημειολογική σημασία του αντιιμπεριαλιστικού και εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ , ενάντια στον Άγγλο αποικιοκράτη.
Αφού ο Άγγλος Πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ, δεν κράτησε τις υποσχέσεις του για αυτοδιάθεση του Κυπριακού Λαού, αφού δεν έλαβε υπόψη του το Δημοψήφισμα του 1950, για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, ο κυπριακός λαός πήρε τα όπλα.
Η γενναιότητα , η τόλμη των αγωνιστών ήταν τεραστίων διαστάσεων, ανεκτίμητης αξίας, όπου φόβισαν τον Άγγλο Κατακτητή. Αυτοί οι δειλοί, αυτοί οι Νάνοι , σκότωσαν στους τροχούς των βασανιστηρίων, στο βωμό των συμφερόντων τους, τόσες ψυχές που λαχταρούσαν την Λευτεριά. Γρηγόρης Αυξεντίου, Κυριάκος Μάτσης, Ευαγόρας Παλληκαρίδης, Μάρκος Δράκος, Πετράκης Γιάλλουρος, η λίστα ατελείωτη.
Αυτά που δεν μας επέβαλαν με τις σφαίρες, μας τα επέβαλαν με την επαίσχυντη συμφωνία Ζυρίχης – Λονδίνου. Ο Μακάριος με το πιστόλι στον κρόταφο χωρίς να ακούσει τις προτροπές του Βάσου Λυσσαρίδη να μην υπογράψει τη Συμφωνία, προχώρησε στην επικύρωσή της . Μια συμφωνία που αν και μας έδινε μια στοιχειώδη ανεξαρτησία για να συσταθεί η νεοσύστατη τότε Κ.Δ, έδωσε επεμβατικά δικαιώματα στην έως τότε αδιάφορη Τουρκία αλλά και Βάσεις στους Άγγλους ούτως ώστε να διατηρών στρατιωτικές Μονάδες ακόμα και σήμερα. Και τέλος ένα Σύνταγμα το οποίο προκαλούσε διχόνοια και αστάθεια. Τα γεγονότα που ακολούθησαν γνωστά.
Εν κατακλείδι, ο αγώνας της ΕΟΚΑ, αποτελεί μνημείο αντίστασης των λαών , που επιζητούν λευτεριά. Δύσκολα στην σύγχρονη Κυπριακή Ιστορία μπορείς να βρεις ανθρώπους που αντιστάθηκαν στις βλέψεις των Μεγάλων Δυνάμεων, που δόθηκαν ψυχή τε και σώματι στον αγώνα για αξιοπρέπεια και λευτεριά. Και εδώ φτάνει κανείς να αναρωτιέται είμαστε άραγε ιστορική συνέχεια αυτών των Τιτάνων της Ελευθερίας.
Γραφείο Τύπου
Νεολαίας ΕΔΕΚ
01/04/2015
