‘’ Το θάνατο το φέρνουμε μέσα μας, και είναι αυτό το απροσδιόριστο που μας δυσκολεύει ν’ αγαπάμε, να ονειρευόμαστε, να πιστεύουμε.
Είναι αυτό το αόριστο χώρισμα, αυτός ο άυλος τοίχος που κρατά τους ανθρώπους σ’ απόσταση τον ένα απ’ τον άλλο, από την ίδια τους την ψυχή ακόμα. Μερικές φορές σκέφτομαι μήπως σπαταλώ άδικα τις ώρες μου, μήπως οι στοχασμοί κι οι στίχοι μου είναι λόγια που θα θαφτούν κάτω από άλλα λόγια και κείνα κάτω από τα άλλα που θα ειπωθούν αργότερα.
Κι όμως αυτή η δύναμη που με κάνει να στοχάζομαι και να γράφω, αυτή μου η τάση να αναλύω το κάθε τι, αυτό το ασύχαστο ηφαίστειο που κοχλάζει μέσα μου, αυτή η ακαθόριστη διαίσθηση που με οδηγεί όλο και πιο κοντά στο Αληθινό και στο αιώνιο.
-Δώρος Λοίζου –
45 Χρόνια μετά Δάσκαλε Δώρο σε διαβεβαιώνουμε πως εμείς δεν ξεχάσαμε!
Δεν σπατάλησες άδικα τις ώρες σου γράφοντας στίχους , οι στίχοι σου έγιναν έμπνευση για όλα εμάς τα πνευματικά σου τέκνα που δεν είχαμε την ευλογία να σε γνωρίσουμε ποτέ για να αγωνιζόμαστε για μια Κύπρο Λεύτερη , για να μπορέσουμε να διεκδικούμε ψωμί και λευτεριά όπως πολύ σοφά έγραψες !
Μπορούμε να αγαπάμε , να ονειρευόμαστε , να πιστεύουμε και να ζούμε τη ζωή με πάθος , αγωνιστικότητα και διεκδίκηση χωρίς φόβο για τον βιολογικό θάνατο αφού η ψυχή μας γαλουχημένη με τα δικά σου ιδανικά θα παραμένει αθάνατη.
Πιστοί στις ιδέες σου συνεχίζουμε τον Αγώνα καθημερινά γιατί για εμάς ήσουν είσαι και θα παραμείνεις ένας συνειδητός επανάστασης που με τη ζωή και το έργο σου εμπνέεις και θα συνεχίσεις να εμπνέεις γενιές και γενιές .
θα τραγουδάς για πάντα αθάνατος μέσα στους δρόμους και τις πλατέες της ένα ψιθυριστό τραγούδι που το ακούει όλη η ανθρωπότητα και μέσω αυτού θα ξυπνά τους αποχαυνωμένους δήθεν σωτήρες.
Γραφείο Τύπου
Νεολαίας ΕΔΕΚ
30-08-2019
