Έχει γίνει θεσμός πλέον στα ντέρμπι αιωνίων να γινόμαστε μάρτυρες σκηνών απείρου κάλλους και να διερωτόμαστε αν είμαστε πολίτες κράτους, παρακράτους ή μιας καλά οργανωμένης «μπανανίας». Ξεκινάει ο ποδοσφαιρικός αγώνας και είμαστε όλοι βέβαιοι πως θα ακουστούν πολιτικά αντί οπαδικά συνθήματα, πως θα ξεκινήσει μια δεύτερη μάχη, αυτή των πανό και των σημαιών, μια μάχη με την ίδια μας την ιστορία, την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια μας.
Δε θα σχολιάσουμε καν τις απόψεις των ανεγκέφαλων για το αν είμαστε Έλληνες ή Τούρκοι, αν και δυστυχώς αυτή η ψυχαναγκαστική, σχεδόν σχιζοφρενική παράκρουση κρατάει γερά επί δεκαετίες. Δε θα σχολιάσουμε επίσης ούτε τα επεισόδια που έλαβαν χώρα μετά το πέρας της αναμέτρησης. Ντέρμπι χωρίς επεισόδια είναι για εμάς παραδείσια μέθη. Μολονότι κάθε φορά η Αστυνομία ισχυρίζεται πως λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα, το Γενικό Νοσοκομείο δε σταματά να γεμίζει με τραυματίες από τις συμπλοκές. Φαίνεται πως το παρακράτος υπερτερεί όλων των κρατικών μηχανισμών και κανένας δεν μπορεί, όχι μόνο να ενεργήσει σωστά, αλλά και να λάβει τις απαραίτητες ευθύνες.
Αυτό όμως που δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο είναι το ντροπιαστικό πανό μερίδας οπαδών του ΑΠΟΕΛ για τα 44 χρόνια του Πολυτεχνείου, τα ψεύτικα όπως ισχυρίζονται. Ο ΑΠΟΕΛ είναι ένας εκ των κορυφαίων συλλόγων στην ιστορία του κυπριακού ποδοσφαίρου, που μας έχει χαρίσει στιγμές συγκίνησης και χαράς με τα ποδοσφαιρικά ευρωπαϊκά του θαύματα. Έχει κάνει πολλές φορές την Ευρώπη να παραμιλάει με τις αθλητικές επιδόσεις των παιχτών του και τις επιτυχίες του εις βάρος άλλων ευρωπαϊκών μεγαθηρίων. Ωστόσο, κάτι τέτοιες στιγμές σε κάνουν πραγματικά να απορείς. Να απορείς με το θράσος ορισμένων ανδρείκελων που σε περιόδους δημοκρατίας αποδεικνύουν πως το φάντασμα του φασισμού ακόμα πλανάται.
Επί 44 χρόνια τιμάται η νίκη της νεολαίας, αυτής της αδούλωτης και αθάνατης νεολαίας που κατόρθωσε μέσα από το δικό της αγώνα να καταρρίψει το καθεστώς της βίας και της ανομίας, για να εμφανιστούν χθες 10 κουκουλοφόροι να μας «μάθουν» ΙΣΤΟΡΙΑ. Σε όλα τα Μ.Μ.Ε. της Ελλάδας σχολιάζουν αυτό το απεχθές πανό. Και πώς να μην το κάνουν άλλωστε; Δεν μπορούμε να τους κατηγορήσουμε, ούτε να τους ψέξουμε. Από τη μία, μέσα στη θεομηνία ο αγέρωχος Γλέζος με τη γροθιά του υψωμένη να αποτίει φόρο τιμής στους νεκρούς αγωνιστές και από την άλλη δέκα φασίστες να σπιλώνουν τη μνήμη τους για ακόμα μια φορά.
Τα 44 χρόνια της δικής σας «ψεύτικης ιστορίας» είναι για εμάς ο φάρος του αιώνιου αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία. Ένας αγώνας που πραγματοποιήθηκε με πρόσωπα φωτεινά και χέρια καθαρά, απαλλαγμένα από σβάστικες. Η ιστορία δε γράφεται με κουκούλα στο πρόσωπο. Και αν τα 44 χρόνια του Πολυτεχνείου σας φάνηκαν ένα ψέμα, τότε κοιτάξτε τον Πενταδάκτυλο και θα σας πει όλη την αλήθεια για τη Χούντα των Συνταγματαρχών σας.
Γραφείο Τύπου
Νεολαίας ΕΔΕΚ
18-11-2017
