Έχουμε παιδεία χωρίς ιδανικά;

Γράφει η Ελπίδα Λάζαρη

Γραμματέας Τύπου

Νεολαίας ΕΔΕΚ

 

Η παιδεία κάθε κράτους αποτελεί τον υπέρμαχο των ανώτερων αξιών της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της αρετής και της ηθικής εξύψωσης του ανθρώπου. Η εκπαίδευση δια μέσου της οποίας επιτυγχάνεται μονομερώς η κατάκτηση της αληθινής Παιδείας, αποτελεί απερίφραστα ένα δυνατό όπλο. Και στο όπλο παίζει πάντοτε καθοριστικό ρόλο το χέρι που το κρατάει και προς τα πού το σημαδεύει. Υπό αυτή την έννοια η χωρίς παιδεία εκπαίδευση μπορεί να καταστεί μελλοντικά επικίνδυνη για την επιβίωση και την εξέλιξη του κράτους. Όμως μια Παιδεία χωρίς ιδανικά τι μπορεί να προσφέρει; Γιατί η βασική αρματωσιά του ανθρώπου πρέπει να είναι πρωτίστως τα ιδανικά του και δευτερευόντως οι γνώσεις που θα έχει αποκομίσει από την πολυετή εκπαίδευσή του; Τι είναι αυτό που θα τον κάνει να ξεχωρίσει, να διακριθεί και να ηγηθεί σε έναν κόσμο που συνεχώς καταρρέει;

Ο Όσκαρ Ουάιλντ, ο λογοτέχνης που ύμνησε την αναρχία και μετουσίωσε τον αναρχικό σε αισθητιστή της κοινωνίας, έδωσε την πιο εμπεριστατωμένη απάντηση για τη σπουδαιότητα των ιδανικών: «η Παιδεία είναι πολύ σπουδαίο πράγμα. Καλό είναι όμως να θυμόμαστε συνέχεια πως τα πράγματα που αξίζει να γνωρίζει κανείς δε διδάσκονται και αυτά είναι τα ιδανικά.» Τα ιδανικά είναι οι σπουδαίοι σκοποί που γεμίζουν με ουσία, αρετή και μεγαλείο τη ζωή του ανθρώπου. Είναι ο αέναος αγώνας για έναν καλύτερο κόσμο. Καλύπτουν κάθε πτυχή της κοινωνίας μας, “εισβάλλουν” με τρόπο θεμιτό και αρεστό σε κάθε επίπεδο της. Η αγάπη, η ειρήνη, η αλήθεια, το κοινό όφελος, η δικαιοσύνη, η ελευθερία και η ανεξαρτησία είναι μερικά από τα ιδανικά που οδηγούν τον άνθρωπο στην τελείωση του. Στην εποχή μας, που διακρίνεται για την προσκόλληση και την υποταγή στα πράγματα η αριστοτελική τελείωση του ανθρώπου αποτελεί την κατεξοχήν αιτία που τον απομακρύνει από την πνευματική του ένδεια, και κατά έναν απροσδόκητα μη αντιληπτό τρόπο, στον πνευματικό και ψυχικό του εξαγνισμό.

Τα ιδανικά που αποκτά ο άνθρωπος τον αναγκάζουν να βλέπει τον κόσμο με διαφορετικό πρίσμα. Εμπνέουν στον άνθρωπο την πίστη για μια καλύτερη ζωή και τη θέληση να αγωνίζεται γι’ αυτήν. Η πίστη στα ιδανικά δημιούργησε σπουδαίους επιστήμονες, ασυμβίβαστους κοινωνικούς μεταρρυθμιστές, έπλασε ήρωες και Ανθρωπιστές. Αυτοί οι κοινοί θνητοί, αλλά συνάμα, εξαιρετικές μορφές, συνδυάζοντας αυτό που φαινόταν ακατόρθωτο για την εποχή τους, το όραμα της αλλαγής με την πραγματικότητα, μετέβαλαν την ροή των γεγονότων, άλλαξαν την ιστορία του ανθρώπου. Και αν μας βαραίνει η αμφιβολία των προλεχθέντων, ας αναλογιστούμε όλους εκείνους τους ανώνυμους και τους επώνυμους που θυσιάστηκαν στον βωμό της Ειρήνης, της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης.

Τα ιδανικά αποτελούν την προσδοκία και την υπόσχεση του μέλλοντος. Γι’ αυτό ταιριάζουν περισσότερο σε εμάς τους νέους. Οι νέοι με ιδανικά δε θα ξεπέσουν ποτέ στην μικροψυχία του βολέματος. Όταν η προσωπική ζωή των νέων εξαρτάται άμεσα από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η κοινωνία μας και ο κόσμος συνολικά, το μοναδικό ακλόνητο στήριγμά του είναι τα Ιδανικά του και μόνο αυτά. Διατηρώντας ακέραιο τον χαρακτήρα τους, αυτά θα αναδεικνύονται πάντοτε σε πυξίδα προσανατολισμού και φάρο ορθών αποφάσεων.