Γράφει Γ.Η
Μέλος Κ.Σ Νεολαίας ΕΔΕΚ
Η ανικανότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και της διεθνούς κοινότητας να αντιδράσουν δυναμικά και αποφασιστικά απέναντι στις κατακτητικές βλέψεις του Έρντογαν, καθώς συγκεκριμένοι ηγέτες ενεργούν έχοντας υπόψιν επί μέρους εθνικά συμφέροντα, ενθάρρυναν τον τελευταίο να ανοίξει ένα ακόμα μέτωπο στο νότιο Καύκασο. Από τις 27 Σεπτεμβρίου, τα ισλαμοφασιστικά καθεστώτα του Αζερμπαϊτζάν και της Τουρκίας εξαπέλυσαν ευρείας κλίμακας συντονισμένη επίθεση σε όλο το μήκος της γραμμής καταπαύσεως του πυρός εναντίον του φιλειρηνικού λαού του Αρτσάχ, με το πρόσχημα ότι η άλλη πλευρά έπληξε πρώτη χωριά και οικισμούς αμάχων στην επικράτεια του Αζερμπαϊτζάν.
Η αλήθεια, φυσικά, απέχει κατά πολύ από την οργανωμένη προπαγάνδα του Αζερμπαϊτζάν, η ηγεσία του οποίου παίρνει μαθήματα από τον τουρκικό, κρατικό μηχανισμό προπαγάνδας. Καταρχάς, όσο αφορά τη στοχοποίηση αμάχων, η οποία συνιστά έγκλημα πολέμου, οι Αζέροι είναι εκείνοι οι οποίοι βομβαρδίζουν εδώ και μέρες με απαγορευμένα πυρομαχικά διασποράς (κατά παράβαση της διεθνούς Συνθήκης ενάντια στη χρήση των συγκεκριμένων όπλων) την πρωτεύουσα του Αρτσάχ, Στεπάνακερτ, όπως και το Σούσι, σκοτώνοντας και τραυματίζοντας αμάχους και μέλη των σωστικών συνεργείων. Από την άλλη, τα ψεύδη που διαδίδονται από πλευράς τους περί ευθύνης των Αρμενίων για τη σύρραξη, μπορούν να αντικρουστούν από δύο πολύ απλά σημεία-επιχειρήματα. Πρώτο, γιατί οι Αρμένιοι του Αρτσάχ να θέλουν να πυροδοτήσουν νέες συγκρούσεις και κατ΄ επέκταση έναν γενικευμένο πόλεμο, από τη στιγμή που έχουν ήδη απελευθερώσει το Αρτσάχ και συνεπώς ο στόχος τους έχει επιτευχθεί; Είναι γνωστό πως ο στρατός του Αζερμπαϊτζάν υπερτερεί τεχνολογικά και αριθμητικά, τόσο σε εξοπλισμό, όσο και σε μέσα. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, αυτό το κράτος-δορυφόρος της Τουρκίας διέθεσε ένα μεγάλο ποσοστό από τα έσοδα των πλούσιων αποθεμάτων του σε πετρέλαιο για να προμηθευτεί νέα όπλα, κυρίως από την Τουρκία, τη Ρωσία και το Ισραήλ. Επιπρόσθετα, η επίθεση επί του εδάφους ξεκίνησε από πλευράς Αζερμπαϊτζάν, ενώ οι Αρμένιοι αδελφοί μας περιορίστηκαν απλά στη διεξαγωγή άμυνας. Ταυτόχρονα, οι Αζέροι βομβάρδισαν στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην αρμενική πόλη Βαρντένις με τη συνδρομή των Τούρκων, παρόλο που η Δημοκρατία της Αρμενίας δε συμμετέχει ενεργά στον πόλεμο. Κατά δεύτερο, το Αζερμπαϊτζάν είχε επιδοθεί σε μια επιθετική ρητορική από το περασμένο καλοκαίρι, ενώ τον Ιούλιο διεξήγαγε μεγάλη, κοινή, στρατιωτική άσκηση με την Τουρκία, πλησίον των συνόρων με το Αρτσάχ και την Αρμενία. Αξίζει να σημειωθεί πως τα τουρκικά μαχητικά, τα οποία είχαν μετασταθμεύσει στο Αζερμπαϊτζάν για τους σκοπούς της προαναφερθείσας άσκησης, δεν εγκατέλειψαν ποτέ τη χώρα μετά το πέρας των γυμνασίων. Επομένως, τα πιο πάνω στοιχεία προδίδουν το γεγονός πως η επιχείρηση ήταν προσχεδιασμένη και καλά προετοιμασμένη.
Η εμπλοκή της Τουρκίας στον πόλεμο γίνεται πλέον απροκάλυπτα, καθώς στις 29 Σεπτεμβρίου τουρκικό F-16 κατέρριψε αρμενικό SU-25 εντός του αρμενικού εναερίου χώρου. Παράλληλα, είναι γνωστό πως τα τουρκικής κατασκευής Μη Επανδρωμένα Αεροχήματα (ΜΕΑ) Bayraktar TB2 παρελήφθησαν αρκετά πρόσφατα, θα μπορούσε να λεχθεί σχεδόν εκτάκτως (γιατί άραγε;). Ως εκ τούτου, μπορούμε να πούμε εκ του ασφαλούς πως οι χειριστές τους δεν είναι Αζέροι αλλά Τούρκοι, αφού δεν υπήρχε ο απαιτούμενος χρόνος για την εκπαίδευση των πρώτων. Επίσης, πληροφορίες από το Αρτσάχ κάνουν λόγο για ενεργό εμπλοκή ανώτατων Τούρκων αξιωματικών στη διοίκηση των αζέρικων δυνάμεων, όπως και για συμμετοχή τουρκικών μονάδων ειδικών επιχειρήσεων. Μια άλλη πτυχή της τουρκικής ανάμιξης στις συγκρούσεις, είναι η επιβεβαιωμένη πλέον μεταφορά ισλαμιστών μαχητών από τη Συρία και τη Λιβύη στο Αζερμπαϊτζάν, μέσω Τουρκίας. Με την κίνηση της αυτή, η Τουρκία «δηλητηριάζει» την περιοχή του νοτίου Καυκάσου με ισλαμιστικά, εξτρεμιστικά στοιχεία, τα οποία για ακόμα μια φορά χρησιμοποιεί ως εργαλείο για τη διεύρυνση της σφαίρας επιρροής της. Κάτι τέτοιο προσδίδει μια άλλη διάσταση στον αγώνα των Αρμενίων αδελφών μας, των οποίων η μάχη για ελευθερία κι αυτοδιάθεση είναι επίσης μάχη ενάντια στην τρομοκρατία, μάχη για επιβίωση απέναντι στην προοπτική μιας νέας γενοκτονίας από το χέρι του ίδιου γενοκτόνου, ο οποίος δηλώνει με θρασύτητα πως θέλει να τελειώσει το έργο που ξεκίνησαν οι πρόγονοί του το 1915.
Το βάρος, λοιπόν, της ευθύνης για τον επαίσχυντο πόλεμο τον οποίο κήρυξαν Ερντογάν και Αλίεβ ενάντια στο λαό του Αρτσάχ, το φέρει ολόκληρο η διεθνής κοινότητα και ειδικά η Ευρωπαϊκή Ένωση, από τη στιγμή που διατυμπανίζει πως πρεσβεύει συγκεκριμένες πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά. Τα μέλη της Ένωσης – συμπεριλαμβανομένων της Ελλάδας και της Κύπρου – απέτυχαν παταγωδώς στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής να θέσουν την Τουρκία προ των ευθυνών της για τις κατάφωρες παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, και δη στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της χώρας μας. Για πολλοστή φορά υπαναχώρησαν από τις θέσεις αρχών τους, παραγράφοντας τις οποιεσδήποτε κυρώσεις τις οποίες όφειλαν να επιβάλουν, κι αποδεικνύοντας περίτρανα πως εξαρτώνται οικονομικά από τον Έρντογαν, του οποίοι κατάντησαν να είναι υποχείρια. Ως αποτέλεσμα, το μόνο που κατάφεραν, πέραν της γελιοποίησης της Ένωσης και των θεσμών της, ήταν η πλήρης αποθράσυνσή του. Το μόνο μήνυμα που έλαβε ο κίναιδος με τα γνωστά, νεοοθωμανικά παραληρήματα, ήταν πως η Ευρωπαϊκή Ένωση τον έχει απόλυτη ανάγκη, πως τον χρειάζεται πάση θυσία, ενώ οι όποιες αυθαίρετες ενέργειές του δεν έχουν κανένα αρνητικό αντίκτυπο. Έτσι, προχώρησε χωρίς κανένα ενδοιασμό με τα σχέδιά του για τον Καύκασο. Το ποτήρι έχει ξεχειλίσει εδώ και καιρό. Είναι καιρός η διεθνής κοινότητα να αναλάβει τις ευθύνες της επιτέλους και να αντιδράσει ως οφείλει, προτού απωλέσει εντελώς κάθε ίχνος αξιοπρέπειας. Μια καλή αρχή θα ήταν η αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Αρτσάχ, έτσι ώστε να εξασκηθεί πίεση στο Αζερμπαϊτζάν να τερματίσει τις εχθροπραξίες, γνωρίζοντας πως οι πράξεις του έχουν αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδιώκει.
Μπορεί ο διεθνής παράγοντας να του έχει γυρίσει την πλάτη, ωστόσο ο αρμενικός λαός μάχεται μ΄ αυτοθυσία απέναντι στα αιμοσταγή πλήθη των βαρβάρων, γράφοντας ένα νέο έπος ηρωισμού και αυταπάρνησης. Οι σύγχρονοι Σπαρτιάτες του Αρτσάχ αγωνίζονται αυτές τις μέρες για την πατρίδα, την πίστη, τις οικογένειές τους, για την ίδια τους την ύπαρξη ως έθνος και ως φυλή. Η γενναία δε στάση τους, αποτελεί σκληρή απάντηση σε όλους όσοι μας καλούν να παραδώσουμε τα όπλα και ν΄ ακολουθήσουμε κατευναστική πολιτική με έναν αδίστακτο εχθρό, τόσο εκτός, μα πολύ περισσότερο εντός Κύπρου. Υπάρχουν αναρίθμητες αναφορές για νεαρούς οι οποίοι κατατάγηκαν ως εθελοντές στην Αρμενία κι έφυγαν για το μέτωπο. Συγκινήθηκα βαθύτατα όταν έμαθα πως ένας απ΄ αυτούς ήταν κι ο φίλος μου ο Αρσάκ, τον οποία είχα την τιμή να γνωρίσω το 2017, όταν επισκέφθηκα την Αρμενία και το Αρτσάχ. Βλέποντας κι ακούγοντας όλες αυτές τις ηρωικές πράξεις του αρμενικού λαού, κι ειδικά της αρμενικής νεολαίας, πείστηκα πως αυτό το έθνος είναι αδύνατο να ηττηθεί. Αντιθέτως, στο τέλος θα θριαμβεύσει, όπως και κάθε άλλη φορά άλλωστε, γιατί το δίκαιο του αγώνα είναι με το μέρος του.
Η ΝΙΚΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ!
ΖΗΤΩ Ο ΑΡΜΕΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ!
ΤΟ ΑΡΤΣΑΧ ΕΙΝΑΙ ΑΡΜΕΝΙΑ!
21 Οκτωβρίου 2020
