Στο Δάσκαλο Δώρο
Είμαι και εγώ ανάμεσα σε εκείνους που μεγαλώνοντας αποφάσισα να ακολουθήσω πιστά τα βήματα σου Δάσκαλε, γιατί όπως είχε γράψει και ένας άλλος μαθητής σου: <<‘’Όσοι προσπάθησαν να σωπάσουν ένα στόμα που φώναζε για αγώνα φάνηκαν γελασμένοι. Γιατί εκεί που σώπασε μια φωνή χίλια στόματα άρχισαν να φωνάζουν.’’>>
Πιστή στις αξίες σου για Λευτεριά αγωνίζομαι καθημερινά κόντρα σε ‘’θεριά’’ για μια δίκαιη κοινωνία και μια πατρίδα ελεύθερη.
Κάθε Αύγουστο η θύμηση σου με πληγώνει. Δεν είναι που δεν υπάρχει ολόχρονα – εξάλλου τα λόγια σου έχουν γίνει πια τρόπος ύπαρξης – αλλά που με τον Αυγουστιάτικο απολογισμό βρίσκω τα δεινά που με πληγώνουν περισσότερα.
Μπορεί να νιώθω άξιος συνεχιστής της σπουδαίας παρακαταθήκης που άφησες , αν είμαι βέβαια ικανή να το κρίνω, αλλά πιο αδύναμη να συνεχίσω για να σε λυτρώσουμε επιτέλους.
Η πολυπόθητη λευτεριά πλέον φαντάζει ουτοπία. Η πατρίδα μας ξεπουλάτε, οι ιδέες των ανθρώπων πια καπηλεύονται στο βωμό του χρήματος και της συμφεροντολογίας.
Τι να΄ναι άραγε η λέξη <<ιδέες>> για όλους κείνους με τους παχουλούς μισθούς και τις βολικές καρεκλίτσες?
Και εγώ μαζί με τους λίγους – γιατί μείναμε λίγοι Δάσκαλε- , τους πιστούς συνεχιστές σου εδώ το τραγούδι μου…
Ένα τραγούδι που εύχομαι να μην σιγήσει ποτέ και οι λίγοι να γίνου ξανά πολλοί!
Γιατί όπως σοφά είπε ο Δρ. Βάσσος Λυσσαρίδης: <<‘’Όσο μακραίνει ο χρόνος, όσο οι συνθήκες γίνονται δύσκολες, τόσο πιο πολύ μας λείπεις Δώρο’’. >> Επειδή οι Αύγουστοι καταδικάστηκαν να σου ανήκουν αιώνια για να μην ξεχάσουμε ποτέ!
Θα κλείσω με ένα στίχο σου που πάντα θα με σημαδεύει. Εξάλλου τα δικά μου γραφόμενα θα είναι φτωχά μπροστά στα πάντα επίκαιρα σου λόγια!
‘’ Και όμως κάπου στην άκρη των χειλιών σου, θα ενεδρεύει πάντα, μια ιδέα χαμόγελο.’’
Στέλλα Ανδρέου
Εκτελεστική Γραμματέας
Νεολαίας ΕΔΕΚ
