Το ήξερε καλά πως δεν ήταν ο Μπρεχτ, ούτε ο Λένιν κι ο Μάο.
Δεν είχε τίποτα κοινό με αυτούς.
Ήξερε όμως ότι ο αγώνας έπρεπε να γίνει
Και κάποιος επρεπε να αντέξει μέσα στο κλίμα του γενικού χαμού.
Ποίος ήταν όμως ο Δώρος Λοϊζου, ένας κατά σύμπτωση ήρωας ή ένας συνειδητοποιημένος επαναστάτης που αποφάσισε μόνος του να πάρει
έναν άγριο και δύσκολο δρόμο.
Ο Δώρος Λοϊζου γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 23/02/1944. Η κλιση του για τις τέχνες και τα γράμματα εκδηλώθηκε πολύς νωρίς, από τα εφηβικά του χρόνια καθώς σπούδασε αρχικά στη σχολή θεάτρου των Θάνου Σακέττα και Κωστή Μιχαηλίδη στη Λευκωσία.
Επιθυμία του πατέρα του ήταν ο γιός του να σπουδάσει ξενοδοχειακά. Έτσι, ο Δώρος μεταβαίνει το 1966 στη Ρόδο όπου εγγράφεται στη Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων, που όμως εκδιώκεται από τη Σχολή λόγω της αντιδικτατορικής του δράσης.
Φεύγοντας από την Ρόδο, θα ακολουθήσει πια το δικό του όνειρο να σπουδάσει Ιστορία. Μεταβαίνει στην Αμερική όπου φοιτά στο Hellenic College στη Βοστώνη από το 1969 μέχρι το 1972 οπότε και επιστρέφει πίσω στην Κύπρο.
Στην Αμερική θα γνωρίσει και τη μέλλουσα γυναίκα του Barbara Bell την οποία θα νυμφευθεί το 1973. Με την επιστροφή του στην Κύπρο, διορίζεται καθηγητής στην Αγγλική Σχολή, ενώ παράλληλα αναπτύσσει έντονη πολιτική δράση. Αναλαμβάνει καθήκοντα Οργανωτικού Γραμματέα της Σοσιαλιστικής Νεολαίας ΕΔΕΝ και Διευθυντής της εφημερίδας «Σοσιαλιστική Έκφραση» .
Την απάντηση αν ο Δώρος ήταν ένας κατά σύμπτωση ήρωας ή ένας συνειδητός επαναστάτης τη βρίσκει κανείς μέσα στους στίχους του: “ Έπρεπε λοιπόν να ραντίσουμε το αίμα στις τέσσερις γωνιές του ορίζοντα; Να οργώσουμε τα άσπρα χαρτιά με τα νύχια; …..Να μην υπάρχει άραγε άλλος τρόπος; Μόνον ο θάνατος να οδηγεί στη ζωή; O Σταυρός λοιπόν, το μόνο μέσο να παραβιάσουμε τις καστρόπορτες της αθανασίας;
O ίδιος ήταν απόλυτα συνειδητοποιημένος ότι η στάση ζωής που ακολουθούσε μπορούσε να τον οδηγήσει στον θάνατο. Αλλά αυτό δεν τον ένοιαζε γιατί η στάση αυτή πήγαζε ακριβώς από την αρχή που και ο ίδιος υιοθετούσε σε ένα άτιτλο ποίημα του: Ιστορία: To πρώτο πράμα που έμαθε ο άνθρωπος ήταν ο σεβασμός στο θάνατο.
Είχε μάλιστα αποδεχτεί πως αυτός είναι ο δρόμος που ακολουθούν οι ποιητές « Ένας ποιητής κινείται ανάμεσά μας. Προσοχή! όπου και αν τον συναντήσετε πυροβολήστε χωρίς προειδοποίηση. Είναι επικίνδυνος!»
Και ο ίδιος ήξερε πως ήταν γεννημένος για να είναι ποιητής: «και αν σε ρωτήσουν καμιά φορά ποιοι τάχατες αλλάζουν τον κόσμο οι ποιητές ή τα κόμματα μη ντραπείς να τους απαγγείλεις δυο –τρεις στίχους».
O Δώρος είχε τελικά την ίδια τύχη με τον ποιητή που τόσο λάτρεψε, τον Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα. Ήταν συγκεκριμένα 30 Αυγούστου 1974, που άνανδροι φασίστες σκότωσαν το “γελαστό παιδί”. 30 Αυγούστου, 30 όσα και τα χρόνια του.
Αυτός λοιπόν ήταν ο Δώρος Λοϊζου του οποίου την μνήμη τιμούμε σήμερα στην αποψινή μας εκδήλωση. Ο συνειδητοποιημένος επαναστάτης, ο ιδεολόγος, ο άνθρωπος που μοίραζε την καρδιά του απλόχερα και δεν του έμενε ποτέ ψίχουλο. Ο συναγωνιστής μας. Ο δικός μας Δώρος.
Ο Δώρος κατάφερε τελίκα να φωτοδοτήσει προτού αφανιστεί όπως ο ίδιος επιθυμούσε. Κατάφερε να αποδείξει πως οι ιδέες δεν δολοφονούνται.
Γιατί εφτά φορές όπως προφητικά έγραφε στο ημερολόγιό του
Εφτά φορές γεννήθηκα, εφτά φορές με θάψαν
Μα τ’ όραμα μένει αστείρευτο και η ψυχή μου στ’ άστρα.
Ο Δώρος λοιπόν εξακολουθεί να ξαγρυπνά στο οδόφραγμα όχι 1969,
αλλά 2017 χρόνια και ζητά από όλους εμάς να υψώσουμε τη σημαία για
την επανάσταση, γιατί η πρόοδος όπως ο ίδιος κα πάλιν έγραφε “επιτυγχάνεται μόνο με επανάσταση. Και όταν λέω επανάσταση δεν εννοώ μόνο την ένοπλη. Επιστημονική, βιομηχανική, κοινωνική, πνευματική, ακόμα και ατομική”
Και αν το 1969 όταν έγραφε πως σήμερα τη χρονική αυτή στιγμή , η ανάγκη της επανάστασης γίνεται ολοένα και πιο επιταχτική, ιδίως στον κοινωνικό και πολιτικό τομέα, ας αναρωτηθούμε τι θα έλεγε αν ήταν σήμερα ανάμεσά μας. Το μόνο σίγουρο θα ήταν τα λόγια του “ είναι καιρός τα άτομα, οι πολίτες ενός κράτους να ενδιαφερτούν ενεργητικότερα στον τρόπο της διακυβέρνησης του τόπου όσο και για την πολιτική της κυβέρνησης”.
Καιρός λοιπόν εμείς ως νεολαία να υψώσουμε τη σημαία της επανάστασης και με μπροστάρη τον Δώρο να φέρουμε την αλλαγή στην κυπριακή κοινωνία και την πολυπόθητη απελευθέρωση στην πατρίδα μας. Μόνο έτσι τιμούμε τη θυσία του
