Αρθρογραφία

Γράφει η Ελπίδα Λάζαρη

Γραμματέας Τύπου

Νεολαίας ΕΔΕΚ

Η παιδεία κάθε κράτους αποτελεί τον υπέρμαχο των ανώτερων αξιών της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της αρετής και της ηθικής εξύψωσης του ανθρώπου. Η εκπαίδευση δια μέσου της οποίας επιτυγχάνεται μονομερώς η κατάκτηση της αληθινής Παιδείας, αποτελεί απερίφραστα ένα δυνατό όπλο. Και στο όπλο παίζει πάντοτε καθοριστικό ρόλο το χέρι που το κρατάει και προς τα πού το σημαδεύει. Υπό αυτή την έννοια η χωρίς παιδεία εκπαίδευση μπορεί να καταστεί μελλοντικά επικίνδυνη για την επιβίωση και την εξέλιξη του κράτους. Όμως μια Παιδεία χωρίς ιδανικά τι μπορεί να προσφέρει; Γιατί η βασική αρματωσιά του ανθρώπου πρέπει να είναι πρωτίστως τα ιδανικά του και δευτερευόντως οι γνώσεις που θα έχει αποκομίσει από την πολυετή εκπαίδευσή του; Τι είναι αυτό που θα τον κάνει να ξεχωρίσει, να διακριθεί και να ηγηθεί σε έναν κόσμο που συνεχώς καταρρέει;

Ο Όσκαρ Ουάιλντ, ο λογοτέχνης που ύμνησε την αναρχία και μετουσίωσε τον αναρχικό σε αισθητιστή της κοινωνίας, έδωσε την πιο εμπεριστατωμένη απάντηση για τη σπουδαιότητα των ιδανικών: «η Παιδεία είναι πολύ σπουδαίο πράγμα. Καλό είναι όμως να θυμόμαστε συνέχεια πως τα πράγματα που αξίζει να γνωρίζει κανείς δε διδάσκονται και αυτά είναι τα ιδανικά.» Τα ιδανικά είναι οι σπουδαίοι σκοποί που γεμίζουν με ουσία, αρετή και μεγαλείο τη ζωή του ανθρώπου. Είναι ο αέναος αγώνας για έναν καλύτερο κόσμο. Καλύπτουν κάθε πτυχή της κοινωνίας μας, “εισβάλλουν” με τρόπο θεμιτό και αρεστό σε κάθε επίπεδο της. Η αγάπη, η ειρήνη, η αλήθεια, το κοινό όφελος, η δικαιοσύνη, η ελευθερία και η ανεξαρτησία είναι μερικά από τα ιδανικά που οδηγούν τον άνθρωπο στην τελείωση του. Στην εποχή μας, που διακρίνεται για την προσκόλληση και την υποταγή στα πράγματα η αριστοτελική τελείωση του ανθρώπου αποτελεί την κατεξοχήν αιτία που τον απομακρύνει από την πνευματική του ένδεια, και κατά έναν απροσδόκητα μη αντιληπτό τρόπο, στον πνευματικό και ψυχικό του εξαγνισμό.

Τα ιδανικά που αποκτά ο άνθρωπος τον αναγκάζουν να βλέπει τον κόσμο με διαφορετικό πρίσμα. Εμπνέουν στον άνθρωπο την πίστη για μια καλύτερη ζωή και τη θέληση να αγωνίζεται γι’ αυτήν. Η πίστη στα ιδανικά δημιούργησε σπουδαίους επιστήμονες, ασυμβίβαστους κοινωνικούς μεταρρυθμιστές, έπλασε ήρωες και Ανθρωπιστές. Αυτοί οι κοινοί θνητοί, αλλά συνάμα, εξαιρετικές μορφές, συνδυάζοντας αυτό που φαινόταν ακατόρθωτο για την εποχή τους, το όραμα της αλλαγής με την πραγματικότητα, μετέβαλαν την ροή των γεγονότων, άλλαξαν την ιστορία του ανθρώπου. Και αν μας βαραίνει η αμφιβολία των προλεχθέντων, ας αναλογιστούμε όλους εκείνους τους ανώνυμους και τους επώνυμους που θυσιάστηκαν στον βωμό της Ειρήνης, της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης.

Τα ιδανικά αποτελούν την προσδοκία και την υπόσχεση του μέλλοντος. Γι’ αυτό ταιριάζουν περισσότερο σε εμάς τους νέους. Οι νέοι με ιδανικά δε θα ξεπέσουν ποτέ στην μικροψυχία του βολέματος. Όταν η προσωπική ζωή των νέων εξαρτάται άμεσα από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η κοινωνία μας και ο κόσμος συνολικά, το μοναδικό ακλόνητο στήριγμά του είναι τα Ιδανικά του και μόνο αυτά. Διατηρώντας ακέραιο τον χαρακτήρα τους, αυτά θα αναδεικνύονται πάντοτε σε πυξίδα προσανατολισμού και φάρο ορθών αποφάσεων.

Γράφει ο Πάμπος Χαραλάμπους

Γραμματέας Μαθητών

Φτάσαμε σιγά σιγά στην μόδα της κοκαίνης, του κρύσταλ και της έκστασης. Μιας μόδας όμως που αφήνει πίσω της πληγές. Νέους που πεθαίνουν, οικογένειες που υποφέρουν και κάποιοι πλουτίζουν στην στεναχώρια αυτών.

Όλοι γνωρίζουν αλλά κανένας δεν μιλάει. Επικρατεί ομερτά τόσο μεταξύ των ατόμων που διακινούν και προμηθέυονται όσο και στους κύκλους της αστυνομίας.

Γράφει ο Χρίστος Βαλιαντής

Πρόεδρος της Νεολαίας ΕΔΕΚ

Τα ναρκωτικά συνιστούν μια σοβαρή, μακροχρόνια και δυσθεράπευτη πληγή της παγκόσμιας κοινωνίας. Στις μέρες μας, είναι ολοένα και πιο φανερό το μέγεθος του προβλήματος, μιας και καθημερινά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ανθρώπους που είναι χρήστες ναρκωτικών ουσιών ή διαβάζουμε στις ειδήσεις για έμπορους ναρκωτικών. Παιδιά νεαρής ηλικίας χάνουν τη ζωή τους τόσο πρόωρα από την χρήση ναρκωτικών και δυστυχώς για ακόμα μια φορά θα ασχοληθούμε με το θέμα για λίγες μέρες και μετά θα μας συνεπάρει η καθημερινότητά μας. Πρέπει να αντιληφθούμε όλοι, από το Κράτος μέχρι και τους πολίτες, πως η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου και πως αν δεν αλλάξει κάτι άμεσα για αυτή την κατάσταση πολύ φοβάμαι πως θα υπάρξουν και άλλα τέτοια θλιβερά γεγονότα.

Είναι γενικά παραδεκτό ότι το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι ένα πρόβλημα με πολλές συνιστώσες, κοινωνικές και ατομικές. Δεδομένου λοιπόν, μιας κοινωνικής κατάστασης όπου προβλήματα όπως η ανεργία, η φτώχεια και οι έντονες ψυχοπιεστικές συνθήκες που προαναφέραμε διογκώνονται, διάφοροι ατομικοί παράγοντες συνεπικουρούν στην εξάπλωση του προβλήματος και καθιστούν τα άτομα ευάλωτα.

Τα ναρκωτικά πλήττουν, κυρίως, τα παιδιά της εφηβικής ηλικίας τα οποία καταφεύγουν στα ναρκωτικά ζώντας έτσι σ’ έναν κόσμο ψεύτικο, ξεχνώντας για λίγο τα βάσανά τους και τις πολύ άσχημες συνθήκες ζωής μέσα στις οποίες ζούνε. Στην συνέχεια, όμως, και εξαιτίας της συνεχούς χρήσης των ναρκωτικών, ακολουθεί η κατάρρευση, τόσο η σωματική όσο και η ψυχική.

Ο δρόμος που οδηγεί στα ναρκωτικά είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή, στις περισσότερες περιπτώσεις. Και αργά ή γρήγορα οδηγεί στον θάνατο.

Ποιοι είναι όμως το χρέος του κράτους και της κοινωνίας απέναντι σε αυτό το πρόβλημα;

Το Κράτος οφείλει να καταβάλει το μέγιστο των προσπαθειών του και να καταπολεμήσει τη μάστιγα των ναρκωτικών, εφαρμόζοντας με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα την υπάρχουσα νομοθεσία. Πρέπει με συντονισμένες ενέργειες να παρεμβαίνει ενάντια στους εμπόρους ναρκωτικών και όχι να συλλαμβάνει απλούς χρήστες, οι οποίοι τις περισσότερες φορές είναι απλά θύματα των ναρκωτικών. Πρωτίστως όμως η πολιτεία πρέπει να καταπολεμήσει τα αίτια που οδηγούν τους νέους στη χρήση των ναρκωτικών.

Πρώτα – πρώτα να καταπολεμήσει την ανεργία που μαστίζει κυρίως τους νέους και βρίσκεται, δυστυχώς, σήμερα σε υψηλά επίπεδα και που δημιουργεί στους νέους τεράστια ψυχολογικά προβλήματα. Να δημιουργήσει σχολές γονέων όπου οι γονείς θα μπορούν να ενημερώνονται από ειδικούς και γύρω από αυτό το πρόβλημα και για άλλα προβλήματα που μπορούν να υπάρχουν στις οικογένειές τους, για να τα αντιμετωπίσουν με τον καλύτερο τρόπο.

Ως κοινωνία έχουμε χρέος να σταθούμε δίπλα από αυτούς τους ανθρώπους που καθημερινά παλεύουν με τα ναρκωτικά σε μια άνιση μάχη. Πρέπει να είμαστε δίπλα τους, να γνωρίζουν πως έχουν κάποιον που τους στηρίζει σε αυτή τη δύσκολη μάχη και πως θα τους στηρίζουμε μέχρι το τέλος. Ως κοινωνία πρέπει με κάθε δυνατό τρόπο να βοηθάμε αυτά τα άτομα, αφού αυτά τα άτομα μας χρειάζονται στο πλάι τους. Είναι σημαντικό άτομα που έχουν θέματα με ναρκωτικά να τα αγκαλιάζουμε και να τα κάνουμε μέρος ενός ευρύτερα μεγαλύτερου κοινωνικού συνόλου.

Οι νέοι είναι το μέλλον της χώρας μας.

Το Κράτος, πρώτιστα, μαζί με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, οφείλει να στηρίξει αυτή την ευάλωτη ομάδα των χρηστών, με διάφορους τρόπους, ώστε να γίνουν σωστοί και δημιουργικοί πολίτες, πριν να είναι πλέον πολύ αργά.

Γράφει ο Χρίστος Βαλιαντής

Πρόεδρος Νεολαίας ΕΔΕΚ

Άλλο ένα πρωϊνό ξύπνημα, άλλο ένα θανατηφόρο τροχαίο με το πρώτο φως της μέρας, το οποίο μας φέρνει αντιμέτωπους με την πικρή αλήθεια πως άλλη μια αδικοχαμένη ζωή προστίθεται στην μαύρη λίστα των θανατηφόρων δυστυχημάτων. Τα ερωτήματα πολλά, όμως οι απαντήσεις λίγες. Έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες όπως και εκκλήσεις από τις αρμόδιες αρχές για την αναγκαιότητα τήρησης του κώδικα οδικής κυκλοφορίας, αλλά δυστυχώς αντί οι αριθμοί να μειώνονται βλέπουμε αύξηση στα θανατηφόρα δυστυχήματα.

Κύριο πρόβλημα αποτελεί η έλλειψη οδικής συνείδησης και κουλτούρας που έχουμε ως κοινωνία σε μεγάλο βαθμό και για αυτό ίσως υπάρχουν λύσεις οι οποίες όμως θα πάρουν χρόνια να εφαρμοστούν και θα πάρουν χρόνια για να φανεί η πραγματική επίδραση που θα έχουν αυτές οι λύσεις. Πρέπει όμως να καταλάβει το κράτος, οι αρμόδιες οργανώσεις και η κοινωνία πως πρέπει άμεσα να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις για την οδική ασφάλεια, πως επιτέλους κάτι πρέπει να αλλάξει, κάπου πρέπει να σταματήσει αυτή η κατάσταση. Κύριος στόχος θα πρέπει να είναι η καλλιέργεια οδικής συνείδησης και κουλτούρας από νεαρή ηλικία ούτως ώστε να γίνει συνήθεια και τρόπος ζωής. Πρόληψη θα πρέπει να γίνεται τόσο προς τους μελλοντικούς οδηγούς αλλά και σε αυτούς που είναι ήδη οδηγοί.

Η αύξηση των ποσών στα πρόστιμα ή η αύξηση στους βαθμούς ποινής δεν είναι η λύση του προβλήματος που αντιμετωπίζουμε. Λύσεις στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε μπορεί να δώσουν η εφαρμογή μαθημάτων με θέμα την οδική ασφάλεια στα σχολεία και στα Πανεπιστήμια (υποχρεωτικό μάθημα για πιστωτικές μονάδες πτυχίου) μέσω διαδραστικών σεμιναρίων μη τυπικής μάθησης. Επιπλέον, οι εξετάσεις οδήγησης να γίνονται δύο φορές, κατά την διάρκεια της μέρας και κατά την διάρκεια της νύκτας, όπως επίσης και κατά το 18 έτος και 50 έτος της ηλικίας του κάθε οδηγού. Τέλος, πέραν της πρακτικής εξέτασης να προστεθούν και γραπτές εξετάσεις, όταν οι βαθμοί ποινής ενός οδηγού υπερβαίνουν τους 8, να παρακολουθεί αναγκαστικά επιμορφωτικά σεμινάρια οδικής ασφάλειας και να παρακάθεται ξανά σε εξετάσεις.

Είναι καιρός να επενδύσουμε στην πρόληψη και στην καλλιέργεια οδικής συνείδησης και κουλτούρας, ιδιαίτερα στους νέους ανθρώπους. Βεβαίως είναι σημαντικό ο κάθε ένας μας ξεχωριστά την επόμενη φορά και κάθε φορά που θα πάρουμε το τιμόνι στα χέρια μας να αναλογιστούμε έστω και για λίγο τις συνέπειες που μπορεί να έχουν οι πράξεις μας στο δρόμο όχι μόνο για εμάς, όχι μόνο για τους άλλους οδηγούς αλλά και για αυτούς που μένουν πίσω με τα μεγάλα γιατί.

Ίσως τότε να υπάρξει ελπίδα για αλλαγή νοοτροπίας, για αλλαγή της κουλτούρας, για αλλαγή της κατάστασης.

Το κράτος του Ισραήλ, οι φονιάδες με μηδαμινή ιστορία άλλα πλούσιο ποινικό μητρώο. Αυτοί που τώρα είναι υπερασπιστές της δικής μας χώρας ταυτόχρονα δεν σέβονται τη χώρα της Παλαιστίνης. Αυτοί που αναγνωρίζουν στην Κύπρο την Εισβολή και την Κατοχή από τους Τούρκους δεν αναγνωρίζουν την δική τους εισβολή και κατοχή στη Παλαιστίνης. Αλλά ποιος μπορεί να κρίνει μια υπερδύναμη ;;

Ποια από τις δυτικές κυβερνήσεις μιλά ανοικτά για το θέμα της Παλαιστίνης; Αφού οι περισσότερες χώρες έχουν οικονομικά συμφέροντα με το Ισραήλ.

Αθώα παιδιά σκοτώνονται , άνθρωποι φυλακίζονται χωρίς δίκη, και παράλληλα δεν επιτρέπουν σε κανένα συγγενή, φίλο, δικηγόρο να τους επισκεφθεί.

Ο Παλαιστινιακός λαός υπόκειται στον ανθρώπινο εξευτελισμό στην υπέρτατη του μορφή από τους στρατιώτες του Ισραήλ που δεν σέβονται ούτε τους άοπλους ούτε τα γυναικόπαιδα.

Αυτός ο λαός, που μοιράζεται πολλά κοινά με το δικό μας, δεν έχει πάψει λεπτό να αγωνίζεται και να πεθαίνει για την ελευθερία του και την αξιοπρέπεια του. Ο Παλαιστινιακός λαός δολοφονείται με την σύμφωνη γνώμη των αμέτοχων κυβερνήσεων των Δυτικών Χωρών . Η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο ΟΗΕ σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά στη καθημερινή σφαγή που δέχεται ο Παλαιστινιακός λαός.

Περισσότερα από 1.396 άτομα έχουν δολοφονηθεί , ενώ έχουν φυλακιστεί παράνομα περισσότερα από 6.742 άτομα από τα οποία τα 1467 είναι παιδιά και 156 γυναίκες.

Το έγκλημα που διαπράττεται καθημερινά έχει ως στόχο την φυλετική εξόντωση του Παλαιστινιακού λαού .

Το παιδί στην πιο κάτω φωτογραφία φωτογραφία χτυπήθηκε από ισραηλινό σκοπευτή

Πάμπος Χαραλάμπους

Γραμματέας Μαθητών

Νεολαίας ΕΔΕΚ

18-04-2018

Απόψε μπορείς να κοιμηθείς ήσυχος. Δεν θα έρθουν να σου πάρουν ούτε την δουλειά ούτε τα επιδόματα.

Εσύ Κύπριε που διαβάζεις και προσπαθείς να καταλάβεις για ποιο πράγμα μιλάω. Δες τις φωτογραφίες και θυμήσου το 1974. Θυμήσου τις βαρβαρότητες των Τούρκων και μετά μπορείς να τους αποκαλέσεις λαθρομετανάστες.

Εκείνοι που παίρνουν μια βάρκα φουσκωτή που δεν ξέρουν που θα βουλιάξει. Εκείνοι που πληρώνουν αδρά για να φτάσουν όπως την αποκαλούν στην γη της επαγγελίας για ένα καλύτερο αύριο χωρίς βόμβες και πυροβολισμούς. Για να ζήσουν τα παιδιά τους και να μην κινδυνεύουν.

Δες πάνω στο πονεμένο Πενταδάκτυλο τη σημαία του κατακτητή. Κάνε ένα περίπατο και δες την κλειστή Αμμόχωστο με τις σφαίρες ακόμα πάνω στα κτίρια. Πώς μπορείς εσύ να τους αποκαλέσεις λαθρομετανάστες και να μην τους θέλεις; Πως γίνεται να σε πιάνει το ρατσιστικό σου παραλήρημα; Τελικά δε διδάχτηκες τίποτα από την ιστορία σου.

Τώρα μπορείς να κοιμηθείς ήσυχος. Δεν είναι μια ευρωπαϊκή πόλη για να αλλάξεις τη φωτογραφία σου στο facebook. Δεν είναι κάποια γνωστή πρωτεύουσα για να γεμίσεις το προφίλ σου με προσευχές.

Τον γνωρίσαμε σαν Che. Ο μεγαλύτερος επαναστάτης όλων των εποχών ο άνθρωπος που μπορεί να ενώσει ανθρώπους από τους χώρους της μουσικής, του αθλητισμού, της ζωγραφικής, της σκακιστικής ακόμα και από τον επιστημονικό χώρο, ανθρώπους τόσο διαφορετικούς αλλά ενωμένους κάτω από την ιδέα που αντιπροσωπεύει το όνομα του.

Το πραγματικό όνομα του Τσε ήταν Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα και γεννήθηκε στην Αργεντινή, στις 14 Ιουνίου 1928. Ο σε όλους γνωστός Τσέ ήταν απόφοιτος της Ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες. Ο Τσε συμμετείχε στο κίνημα της 26ης Ιουλίου που πέτυχε την ανατροπή του Δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα στην Κούβα. Το 1957 ο Τσε προβιβάζεται σε κομαντάντε κι αναλαμβάνει τη διοίκηση της δεύτερης επαναστατικής φάλαγγας. Το 1959 ύστερα από την φυγή Μπασίστα ο Τσε αναλαμβάνει διοικητής της στρατιωτικής ακαδημίας ενώ δύο χρόνια αργότερα αναλαμβάνει υπουργός Βιομηχανίας της Κούβας. Το 1965 εγκαταλείπει όλα τα πολιτικά του αξιώματα και επανέρχεται στην ενεργό δράση,ο Τσε και 150 περίπου κουβανοί εθελοντές συμμετείχαν στο επαναστατικό κίνημα του Κονγκό-Ζαϊρ. Ύστερα από την ήττα των επαναστατικών δυνάμεων ο Τσε αποχώρησε από το Κονγκό. Δύο χρόνια αργότερα ο Τσε βρισκόταν στην Βολιβία στο πλευρό του Εθνικοαπευθεροτικού Στρατού, ύστερα από συμπλοκή με το στρατό στο φαράγγι του Γιούρο ο Τσε τραυματίστηκε. Συνελήφθη και δολοφονήθηκε στης 9 Οκτωβρίου.

Αυτός ήταν και θα παραμείνει ένας αγνός επαναστάτης. Ένας επαναστάτης που θα μεγαλώνουν με την ιδέα του γενιές και γενιές. Μια ιδέα που έχει καπηλευθεί στο βωμό του χρήματος. Σε τσιγάρα, μπλούζες,παντελόνια,ζώνες, φωτιστικά,με δολάρια και κουστούμια εσύ που πολεμούσες πάντα για τους φτωχούς. Εσύ που άλλαξες την παγκόσμια ιστορία και έδειξες ότι όλα γίνονται με αγνές ιδέες κόντρα στο σάπιο σύστημα τώρα σε καπηλεύονται όλοι αυτοί που πολεμούσες.

Πως αλλιώς θα μπορούσαν να σε νικήσουν. Εξάλλου η ιδέα δεν πεθαίνει. Σε καπηλέυτηκαν όλοι αυτοί για να σε περάσουν στην συνήθεια. Και σχεδόν τα κατάφεραν έχεις γίνει πηγή πλούτου για πολλές πολυεθνικές με ωραία χρώματα και σχέδια. Με το όνομα σου να πουλάει για αυτούς.

Μια ιδέα στην καπιταλιστική κοινωνία μια ιδέα που κοσμεί τοίχους, φανέλες και πάνω από όλα στην καρδία.

Μια ιδέα για πλούτη και ψήφους που καπηλεύεται από παντού σε έχει οδηγήσει στην καθημερινότητα. Η ιδέα σου όμως βρίσκεται στην καρδιά των αγνών επαναστατών, στο πορτοφόλι τους σε μια σχισμένη φωτογραφία αλλά χαραγμένη για πάντα να τους οδηγάς.

Μέχρι να χαράξεις ξανά τον δρόμο για την λύτρωση.

Πάμπος Χαραλάμπους

Γραμματέας Μαθητών

Νεολαίας ΕΔΕΚ