Της Στέφανης Ανδρέου
Πρόεδρος Νεολαίας ΕΔΕΚ
3/3/57… Σε ένα υγρό κρησφύγετο στον Μαχαιρά. Περικυκλωμένο από Άγγλους… Εκεί το βροντοφώναξες Γρηγόρη. «Μολών λαβέ»… και ξεκίνησες τη μάχη! Για 10 ολόκληρες ώρες το κρησφύγετό σου… κάστρο άπαρτο της Λευτεριάς! Αδύνατον να σε νικήσουν! Περιέλουσαν έτσι το κρησφύγετό σου με βενζίνη και σε έκαψαν…
Καιόμενος σαν λαμπάδα έπεσες. Μια άμορφη μάζα από καμένη σάρκα… μα πυροβολώντας… ως το τέλος! Έτσι ξέρουν να πολεμούν οι Έλληνες, μα συνάμα έτσι ξέρουν και να πεθαίνουν! Πολεμώντας μέχρι το τέλος! Το κορμί σου ολοκαύτωμα… μα σύμβολο δόξας, σύμβολο ιερό, σύμβολο αγώνα για Ελευθερία…
Έκανες τους νικητές νικημένους… και τους νικημένους νικητές! Αυτό επιθυμούσες! Και τα κατάφερες…
Κι ενώ εσύ Γρηγόρη, καλέ μου Γρηγόρη… έδωσες τη ζωή σου για την ελευθερία αυτής της πατρίδας, αυτοί, οι σημερινοί περίπτυστοι «ηγετίσκοι», αυτά τα μικρά ανθρωπάκια, «πολεμούν» για το ξεπούλημα της πατρίδας μας.
Και ενώ εσύ, καλέ μου Γρηγόρη, βροντοφώναξες στους Άγγλους «Νήσος τις έστι!» και τους ντρόπιασες, αυτοί σήμερα σκύβουν το κεφάλι στα προστάγματα του κατακτητή. Ξέχασαν το δεν ξεχνώ Γρηγόρη, ξέχασαν την εισβολή, την κατοχή, τους πρόσφυγες, τους εγκλωβισμένους, τα εγκλήματα πολέμου, ξέχασαν την λέξη ΛΕΥΤΕΡΙΑ Γρηγόρη! Μάχονται για Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία… Μας λένε ότι δεν έχουμε τη δύναμη να ανατρέψουμε τα δεδομένα της κατοχής, δεν μπορούμε να νικήσουμε την Τουρκία. Οι βουτυροσπόνδυλοι… Μιλάνε για επαναπροσέγγιση Γρηγόρη… Ναι, επαναπροσέγγιση! Όχι, περίμενε… Όχι αυτή που έχεις στο μυαλό σου όμως… Την άλλη την επαναπροσέγγιση… Αυτή.. των σχέσεων της καλής γειτονίας!
Ντρέπομαι Γρηγόρη… Ντρέπομαι για όλους αυτούς… Για αυτούς που ξεπούλησαν αρχές, αξίες, ιδανικά, πατρίδα, Ελευθερία για λίγες ψωροδεκάρες! Αλλά ξέρεις Γρηγόρη, οι εφιάλτες πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν, έτσι δεν είναι; Και εσένα, ο δικός σου εφιάλτης σε πρόδωσε… ο δικός σου εφιάλτης σε καρβούνιασε!
Ξέρεις όμως Γρηγόρη.. Ποιο πολύ ντρέπομαι για τους άλλους… αυτούς που εγκατέλειψαν άξαφνα τον ανηφορικό δρόμο της Λευτεριάς και προσαρμόστηκαν στα νέα δεδομένα! Αυτούς που σε είχαν ως πρότυπο.. Και εσένα, και τον Βαγορή, και τον Κυριάκο, και όλους… Αυτοί σε πρόδωσαν περισσότερο… Όχι από ανάγκη, όχι γιατί αλλαξοπίστησαν, όχι γιατί δεν πιστεύουν πια σε εσάς, αλλά γιατί τους παρέσυρε το ρεύμα, κουράστηκαν να αγωνίζονται…
Αυτούς πρέπει να αφυπνίσεις ξανά! Αυτοί θα βαδίσουν το δρόμο της Λευτεριάς! Αυτοί θα πολεμήσουν τους άλλους, τους εφιάλτες και θα τους ανατρέψουν!
Και τώρα, τι να σου πω Γρηγόρη… Δυο –τρία μόνο δανεικά λόγια.. «Τη γη μας την πικρή, πατήσαν δολοφόνοι και συ δεν είσαι πια, Κι είμαστε τώρα μόνοι…»
Μας λείπεις Γρηγόρη!
Στέφανη Ανδρέου: Μας λείπεις Γρηγόρη!
