Με ιδιαίτερη χαρά απευθύνω, χαιρετισμό στην αποψινή εκδήλωση μνήμης και τιμής του αιώνιου ποιητή, του συμβόλου του αγώνα, του αθάνατου Δώρου Λοΐζου.
Σήμερα, 43 χρόνια μετά τη δολοφονία του, θυμόμαστε και τιμούμε τον Δώρο της αντίστασης και του αγώνα, τον αλησμόνητο, ανήσυχο νέο και διανοούμενο.
Σήμερα τιμούμε τον «αιώνιο ποιητή» που η πένα του «πολεμούσε» κάθε μορφή αδικίας και ο λόγος του σήμερα πιο μεστός, προφητικός και επίκαιρος όσο ποτέ.
Γιατί δυστυχώς η αδικία δεν έχει ούτε χρονικά αλλά ούτε και γεωγραφικά όρια.
Ο Δώρος Λοΐζου αποτελεί μια μοναδική πηγή έμπνευσης για τη νέα γενιά που ζητά απαντήσεις και κατευθύνσεις σε μια κοινωνία που όλοι οι δρόμοι φαίνονται κλειστοί και το μέλλον αβέβαιο και ζοφερό.
Ο ιδεολόγος Δώρος Λοΐζου έδινε τα πάντα χωρίς να περιμένει τίποτα.
Χαρακτηριστικός είναι ο στίχος του “μοίρασα σαν ψωμί την καρδιά μου και δεν μου ‘μεινε ούτε ένα ψίχουλο”.
Αποτελεί έτσι το πρότυπο του εθνικού και κοινωνικού αγώνα προς τη δικαίωση για όλους εμάς τους Συναγωνιστές του, τους νέους Σοσιαλιστές αλλά και όλο το Κυπριακό λαό που μάχεται για ένα καλύτερο μέλλον.
Ο Δώρος Λοΐζου, που δολοφονήθηκε από τους φασίστες στις 30 Αυγούστου 1974, κατά τη δολοφονική απόπειρα ενάντια στον ηγέτη του δημοκρατικού – αντιστασιακού Κινήματος Βάσο Λυσσαρίδη, δεν κατάφερε να δει τους καρπούς του αγώνα του για δικαίωση.
Έτσι όλοι εμείς έχουμε χρέος να ανανεώνουμε την υπόσχεση για συνέχιση και καταξίωση του αγώνα του.
Σημαντική είναι η διαπίστωση του Γιώργου Σέρτη σε άρθρο του στο Φιλελεύθερο το 2012 όπου σημειώνει ότι «Με την πάροδο του χρόνου, μάθαμε πως –όντως– οι ιδέες δεν δολοφονούνται, τους ιδεολόγους όμως –πάντα– τους κυνηγούν οι σφαίρες της μισαλλοδοξίας…», ενώ ο Βάσος Λυσσαρίδης, που για αυτόν προορίζονταν οι σφαίρες, βρίσκει το δικό του τρόπο μέσα από το στίχο να εξυμνήσει το χαμό του αγωνιστή και να τον βάλει στο αθάνατο των αγωνιστών της ελευθερίας σημειώνοντας πως έτσι «δανεική του δόθηκε η ζωή, για να ιστορήσει τους αθάνατους εραστές της Ελευθερίας».
Ο εθνικός και κοινωνικός αγωνιστής Δώρος Λοΐζου ήταν ένα ανήσυχο και ελεύθερο πνεύμα. Τον χαρακτήριζε ένας βαθύς και έντονος προβληματισμός για όσα διαδραματίζονταν γύρω του, με κριτικό πνεύμα και αυστηρότητα αντιμετώπιζε τα πάντα, χωρίς να αποποιείται την προσωπική του ευθύνη όπως και την ευθύνη του κάθε πατριώτη. Ο προβληματισμός του για τα όσα έβλεπε, βίωνε, ένιωθε και διέβλεπε γινόταν στίχος.
Τώρα μετροφυλλάμε βιβλία
Γράφουμε ποιήματα για εφημερίδες
Κοιτάζουμε με την ίδια απερισκεψία
Το σκοτάδι και το φως
Ύστερα ολοένα αλλάζουμε
Σπίτια, ιδεολογίες, γυναίκες, πατρίδα
Θα μπορέσουμε άραγε έτσι; (ρώτα μέσα από το ποίημα του ο Δώρος…)
Θα μπορέσουμε να ξεγελάσουμε την καρδιά
Η καρδιά ακόμα και να θέλεις δεν την ξεγελάς και η πατρίδα δεν αλλάζεται και δεν ανταλλάζεται Δώρο μου!
Για αυτό και εμείς αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα που στέλνεις δυνατά και καθαρά σε όλους μας και περπατούμε και συνεχίζουμε τα βήματα σου.
Σήμερα όπου η τουρκική κατοχή συνεχίζεται και βρισκόμαστε σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της Κυπριακής ιστορίας, η παρακαταθήκη των οραμάτων, των πράξεων αλλά και της θυσίας του Δώρου Λοΐζου είναι παρά ποτέ άλλοτε επίκαιρες και αναγκαίες.
Εμείς ως η νέα γενιά που γνωρίσαμε τον Δώρο Λοΐζου μέσα από τη ποίηση, το πολιτικό έργο και τα οράματα του, διαβεβαιώνουμε πως θα συντηρήσουμε με κάθε δυνατό τρόπο τη φλόγα του αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας μας.
Σου το οφείλουμε Δώρο!
Σε εσένα και σε όλους τους γνωστούς και άγνωστους ήρωες που έπεσαν μαχόμενοι για την Ελευθερία τούτου του τόπου.
Εμείς δεν θα γονατίσουμε.
Θα μείνουμε πιστοί φρουροί της πιο γνήσιας παρακαταθήκης.
Γιατί ο αγώνας πρέπει να γίνει.
Συνεχίζουμε…
Σας ευχαριστώ.
